Granit Xhaka u vërshëllye, iu hoq shiriti i kapitenit dhe u sulmua në nivel personal gjatë ditëve të fundit.
Ylli i Arsenalit ka dhënë intervistën e tij të parë ekskluzive për Blick.
Granit Xhaka, si po ndiheni pas çmendurisë së ditëve të fundit?
Granit Xhaka: Mund të thoni që gjërat kanë qenë pak furishëm. Javën e kaluar në veçanti një përvojë emocionale shumë e veçantë për mua. Por unë jam duke shkuar shumë mirë përsëri, unë kam qenë duke stërvitur këtë javë dhe mezi pres detyrat e mia të ardhshme. Në klub dhe në ekipin kombëtar.
Le të ia nisim nga fillimi. Në barazimin 2-2 kundër Crystal Palace dy javë më parë, ju u vërshëllyet nga tifozët kur u zëvendësuat. A mund të përshkruani ndjenjat tuaja në fushë?
Kur numri i fanellës sime u ndez në panelin e zyrtarit të katërt dhe tifozët tanë vetë u futën në jubilim, kjo më goditi shumë dhe më shqetësoi vërtet. Ishte shumë lënduese dhe zhgënjyese. Unë nuk mund ta kuptoj, veçanërisht përhapjen e saj dhe armiqësinë ekstreme ndaj meje.
A ka njerëz që fillojnë të sulmojnë lojtarët e tyre?
Me sa mbaj mend, tifozët kanë qenë gjithmonë pjesë e sportit tim. Dhe që nga fillimi kam pasur shumë respekt për entuziazmin e tifozëve dhe vështirësitë që ata durojnë për të na mbështetur neve lojtarët. Kritika e tyre, kur është e drejtë, ju bën të rriteni si atlet. Dhe fuqia dhe energjia që ata bëjnë çdo atlet e duan edhe më shumë futbollin. Ndihem sikur jam pjesë e një familje të madhe futbolli. Por ju po përjetoni shumë armiqësi dhe futbolli juaj po rritet. Nuk dua të them që nuk mund të marr kritikë. Nëse skuadra dhe unë nuk luajmë mirë, duhet të dëgjojmë dhe të punojmë për të. Por fyerja dhe betimi ndaj kapitenit tuaj dëshiron të shkaktojë shqetësim dhe një atmosferë të keqe për ekipin për të cilin supozohet se jeni duke e mbështetur. Kjo nuk ka kuptim për mua dhe dobëson frymën e ekipit.
Pas lojës, është raportuar që lojtarët erdhën në shtëpinë tuaj për ta dhënë përkrahjen. A është e vërtetë?
Po, ka të drejtë. Disa nga shokët e mi të skuadrës erdhën për të më parë mua dhe unë mendova se ishte e shkëlqyeshme. Ata më inkurajojnë ta bëj atë. Tifozët e Arsenalit në të gjithë botën nuk e pëlqyen mënyrën se si tifozët ishin në stadium dhe e dënuan atë.
Ju publikuat një deklaratë pas incidentit. Në të, ju shkruani që keni abuzim serioz verbal. “Shpresoj që vajza juaj të marrë kancer”, e cila është një nga frazat e tmerrshme në mediat sociale.
Po, këto janë vetëm disa shembuj të vitriolit të derdhur mbi mua dhe familjen time. Por le ta pranojmë, po flasim për futbollin dhe një rol të kapitenit. E di që do të thotë bota në Londër. Dhe unë kam qenë njëqind për qind pas klubit dhe rolin tim si lojtar që kur erdha këtu. Jam krenar që po luaj për këtë klub të madh. Them më shumë se një rast. Por ne jemi në një pikë ku duhet të themi se nuk po heqim dorë. Gjatë gjithë jetës sime, unë gjithmonë kam paraqitur vlerat e lojës së ndershme, respektin dhe besnikërinë. Ajo që kam të bëj me këtë është, çfarë është anormale dhe e tepruar.
Ju flisni për mediat sociale. Çfarë thonë fyerjet për shoqërinë e sotme?
Ajo që filloi si një “bord buletini” për miqtë po bëhet një forum për njerëzit që duan të fyejnë të tjerët. Pa ndonjë pasojë ju tani mund të ngjallni urrejtje ndaj individëve privatë ose njerëzve në sferën publike. Rregullat e vendosmërisë dhe respektit të zakonshëm nuk janë më qartë të vlefshme për shumë njerëz!
Çfarë lloj njerëzish me qëllim qortojnë dhe fyejnë të tjerët?
Më vjen keq, por nuk dua të merrem me atë.
Çfarë kontribuojnë mediat sociale për një atlet?
Për mua, këto platforma ofrojnë mundësinë për t’i lënë fansat të jenë pjesë e karrierës time atletike dhe jetës time private. Për shkak të Instagramit dhe gjithë pjesës tjetër. Unë mendoj se është vërtet e shkëlqyeshme. Por kjo mundësi është gjithashtu një shpatë me dy tehe, siç kam mësuar tani. Ekziston një hobi nga fyerja e njerëzve çdo ditë. Kjo madje shkon deri aty sa të kritikoheni për gjëra që as nuk keni bërë. Njerëzit po më përdorin për shkak të mënyrës se si luajta fundjavën e kaluar, por nuk isha as në fushë. Është çmendur!
Ata hodhën më shumë abuzim verbal ndaj jush, të tilla si dëshirojmë që gruaja juaj të vdiste. Cilat ishin reagimet ndaj fjalëve në mesazhin tuaj?
Mora shumë reagime pozitive, veçanërisht nga skena sportive, si nga lojtarët, ashtu edhe nga trajnerët. Dhe kështu nga shumë tifozë të Arsenalit nga e gjithë bota. Kjo tregon se si është. Kjo është mirëpritur dhe kuptuar mirë nga komuniteti i futbollit. Jam shumë i kënaqur për këtë.
Kur debutove në ekipin kombëtar në 2011, media sociale nuk ekzistonte. A ishte më e lehtë për ju si lojtar?
Çfarë kuptoni më lehtë? Tetë vjet më parë tashmë kishte kritika të rënda nga fansat dhe media. Por ajo që ka ndryshuar përmes mediave sociale janë fenomene si “stuhi m*t” që mund të ju mbingarkojnë nga një minutë në tjetrën. Aq e re është manteli i anonimitetit që mund të përdorësh për të sulmuar lojtarët pa frikë nga ndonjë pasojë. Dhe mbi të gjitha, ato shpesh janë vetëm të miratuara në mënyrë jo kritike dhe nuk kontrollohen më ose vihen në dyshim. Është mjaft ekstreme. Unë jam “shkollë e vjetër”, më pëlqen të marr shumë kohë për fansat tanë nëse ata duan të kenë një selfie ose një autograf.
Ju keni luajtur mirë në 18 muajt e fundit. A mendoni se vlerësimet në Angli janë të drejta?
Sinqerisht, nuk mendoj se është detyra ime ta komentoj atë. Unë jam me të vërtetë kritiku im më i keq dhe të tjerët vlerësojnë performancën time, e klasifikojnë ose e vlerësojnë atë ndryshe. Nuk ka asnjë ndryshim këtu në Angli, dhe të gjithë kanë fjalët e tyre.
Duke parë mbrapa: Si ka qenë koha juaj në Arsenal?
Për mua, duke parë mbrapa ka qenë shumë pozitive për një kohë të gjatë. Pas një fillimi të vështirë, unë luajta shumë dhe kalova shumë kohë në Arsenal. Familja ime dhe unë ndihemi shumë mirë në qytetin e Londrës. Ngjarjet e javës së fundit nuk ndryshojnë asgjë. Do të vazhdoj të qëndroj pozitiv, të jap gjithçka nga vetja dhe të dëshmoj që jam pjesë e rëndësishme e këtij ekipi të madh.
Kombëtarja sapo ka ardhur në kohën e duhur për të pastruar kokën.
Sinqerisht, për mua është gjithmonë koha e duhur për ekipin kombëtar (qesh). Më pëlqen të jem në fushë për Zvicrën dhe mezi pres dy ndeshjet e ardhshme kualifikuese.
Dy fitoret kundër Gjeorgjisë dhe Gjibraltarit janë thjesht një formalitet, apo jo?
Nuk ka diçka të tillë si një formalitet në futboll, ka shumë shembuj të gjërave të zjarrit. Ne jemi të vetëdijshëm që mund të arrijmë kualifikimin. Në mënyrë dominante, në krye të lojës dhe duke shfrytëzuar fuqinë tonë fyese. Jam i sigurt se do të dalim si fitues në të dyja rastet.
Si do ta vlerësonit kualifikimin e Kampionatit Evropian?
Unë mendoj se deri më tani nuk kemi pasur ndonjë raund të lehtë kualifikues. Shpesh kemi luajtur me të vërtetë mirë dhe ishim skuadra më e mirë, por atëherë ne nuk u shpërblyen ose nuk ishim fatkeq. Sidoqoftë, ne tani kemi shansin të kualifikohemi dhe do ta bëjmë atë.
Ka vetëm një qëllim për Kampionatin Evropian 2020: çerekfinalja, apo jo?
Ne kemi bashkuar një ekip të shkëlqyer së bashku dhe do të garojmë për të arritur sa më shumë që të kemi mundësi në turne. Sipas mendimit tim, çerekfinalet tashmë do të ishin pikënisja e parë, pas së cilës çdo gjë është e mundur.
Sa shpesh mendoni akoma: Në Kupën e Botës 2014, Kampionatin Evropian 2016 dhe Kupën Botërore 2018, nuk duhet të kishim humbur kurrë kundër Argjentinës, Polonisë dhe Suedisë.
Sigurisht që të tre ndeshjet ishin përvoja të dhimbshme për ekipin tonë dhe për fat të keq nuk morëm më tej, për një larmi arsyesh. Për mua, megjithatë, një gjë është gjithmonë e rëndësishme: Çfarë mund të nxjerr nga këto përvoja, si mund të përmirësohem? Unë nuk jam dikush që mban zi për mundësitë e humbura, po kërkoj sfidën tjetër!
Pra, nuk keni mbaruar ende me Arsenalin?
Ju mund të jeni i sigurt se do të vazhdoj të luftoj dhe ta vendos veten atje në çdo seancë trajnimi. Ndjej që jam gati.